Een poncho

Wanneer ik voorheen aan een poncho dacht, kreeg ik spontaan een beeld van Guatemaalse muziekband, op de rommelmarkt van Heist-op-den-berg. Ik bleef als kind altijd met opengesperde ogen en oren luisteren, tot mijn moeder aan mijn mouw trok en me daarmee weer op aarde bracht.
Waarschijnlijk hing een poncho door deze associatie nooit eerder in mijn garderobe. Maar toen ik twee weken terug in de Zara was, zag ik een heel ander exemplaar.

Poncho Zara

Ik was meteen verknocht, maar kocht het niet! Honderd euro stond op het prijskaartje. Velen zullen het wel herkennen, je bekijkt het kledingstuk aandachtig en komt tot de conclusie dat het zijn honderd euro misschien zelfs niet waard is. Een heel eenvoudige snit, dat kan ik ook! Een mens wordt kritisch wanneer hij naait.

Annita van de naailes gaf me een eeuwenoud patroon waarmee ik aan de slag ging. Net als de poncho in de Zara wilde ik vooraan twee 'gaten' waardoor je je handen kan steken, dus tekende ik twee deelnaden op het patroon.

Het is stashvember: er lag nog een oud lapje stof in mijn voorraad met het opschrift 100% WOOL. De kleur vond ik fantastisch. Vermits het lapje niet erg groot was, kortte ik het patroon in.

Ziehier...een poncho zonder panfluit.

http://www.hannevandersteen.be/sewing-community/november-stashvember/