Van Dysfasie tot parodie

Ooit kwam een GON-begeleider op onze school vertellen over een leerling met dysfasie. 
Dat was het, dat had ik ook! 
Of toch ten minste een klein onderdeeltje ervan.
'Woordvindingsprocblemen', als dat woord dan al bestaat! 
Zoniet heb ik het zelf uitgevonden en kan je dus stellen dat er helemaal geen probleem is. 

Bon, de naam Abercombie kon ik maar moeilijk onthouden. Ik sprak het uit als abelcrumble of nog zotter als apple crumble. 
De rollende ogen van dochterlief deden me verstaan dat ik het weer eens mis zei. Mijn spraakverwarring lag aan de basis van ons idee, een parodie op de originele Abercrombie trui. 

Met een Bobbinhood set in huis kan je zowat alle dromen waarmaken. We zochten hetzelfde beest maar dan net wat anders en drukten het op het voorpand van de sweater.

Wit er groen werden slordig naast elkaar op het zeeraam gedropt. Na wat gerakel trouwden ze in harmonie. Zo een kleurenspel in dégradé maakt je tekening minder vlak.

De 'APPLECRUMBLE' op de sweater zorgt voor de humoristische knipoog naar het origineel. Droge humor, daar kunnen wij om lachen.

Het patroontje van de sweater komt uit het boek urban style van Eva Maria. Oorspronkelijk was de sweater bedoeld voor Eulalie maar de dingen gaan hier soms wat trager dan gehoopt. De trui werd reeds heel wat maanden geleden keurig geknipt maar Eulalie was eruit gegroeid nog voor de sweater klaar was. Voor Cisse valt hij 'nog wat op de groei'.